คางคกสุรินัม

คางคก ที่ เลี้ยงลูกไว้ที่ผิวหนัง 

Surinam toad คางคกสุรินัม มันเป็นอะไรที่แปลกโคตรๆ จะไม่แปลกได้อย่างไรในเมื่อพวกมัน เลี้ยงลูกไว้ในผิวหนัง

รายละเอียดเกี่ยวกับ คางคกสุรินัม

---

• คางคกสุรินัม มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Pipa pipa
• คางคกสุรินัม มีอีกชื่อหนึ่งว่า คางคกนิ้วดาว เนื่องจากพวกมันมีพังพืดเชื่อมระหว่างนิ้วเท้าหน้าขนาดเล็ก ทำให้นิ้วเท้าแยกจากกันจนมีลักษณะคล้ายนิ้วแยกเป็น แฉกเหมือนดาว
• คางคกสุรินัม มีถิ่นอาศัย ทางตอนเหนือ ของ อเมริกาใต้
• บางครั้งพบคางคกพวกนี้มีลักษณะลีบแบนเหมือนใบไม้ แต่เมื่อมีอาหารอุดมสมบูรณ์พวกมันจะุรูปร่างอ้วน
• คางคกสุรินัม มีลำตัวมีลักษณะคล้ายสี่เหลี่ยม ส่วนหัวเป็นสามเหลี่ยม มีสีเทาถึงสีน้ำตาลเข้ม ขนาดใหญ่ได้ถึง 20 เซ็นติเมตร แต่โดยทั่วไปจะมีขนาด 10-13 เซ็นติเมตร

การขยายพันธุ์ของ คางคกสุรินัม

---

• เมื่อระดับน้ำมีการเพิ่มสูงขึ้น และอุณหภูมิเริ่มเปลี่ยนแปลง จะเป็นสัญญาณให้ คางคกสุรินัมเริ่มขยายพันธุ์
• ตัวผู้จะส่งเสียงคลิก โดยการเคาะกระดูกไฮออยด์(Hyoid Bone) ในลำคอ เพื่อเป็นการเรียกหาตัวเมียใต้น้ำ
• เมื่อพวกมันจับคู่กันได้ ตัวผู้จะจับตัวเมียในตำแหน่งด้านหน้า ของ ขาหลัง
• พวกมันจะว่ายน้ำเป็นวงกลม จากใต้น้ำขึ้นสู่ผิวน้ำ หลายรอบ
• โดยเมื่อหลังของตัวเมียใกล้ผิวน้ำ ตัวเมียจะปล่อยไข่ออกมา 3-6 ฟอง เพื่อผสมกับน้ำเชื้อของตัวผู้
• พวกมันจะวางไข่ประมาณ 60 - 100 ฟอง และตัวผู้จะเป็นผู้นำไข่ผสมกับน้ำเชื้อ และนำไปวางบนหลังของตัวเมีย
• เมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 24 ชั่วโมง หลังของตัวเมียจะเริ่มบวม
• เมื่อเวลาผ่านไป 10 วันไข่จะฟักเป็นลูกอ๊อต อาศัยอยู่ในผิวหนังของ คางคกตัวเมีย
• เมื่อเวลาผ่านไป 10 - 20 อาทิตย์ ลูกอ๊อตจะโตเป็น กบ ที่มีขนาดเล็ก ประมาณ 2 เซ็นติเมตร พวกมันจะเริ่ม ออกจากผิวของแม่ เพื่อไปเผชิญโลกโดยลำพัง

คลังภาพคางคกสุรินัม

---

กบสุรินัม ในช่วงปกติจะมีร่างกายผอมแบนคล้ายใบไม้ หรือซากกบแห้ง


เมื่อไข่ปฏิสนธิ ไข่จะสุกคล้ายเม็ดสาคู บนหลังคางคกตัวเมียดังภาพ

จะเห็นว่า หลังของแม่คางคก จะมีตุ่มเล็กๆสีดำ ก็คือลูกคางคก และที่เห็นเป็นเส้นเล็กชี้ขึ้นมาก็คือ ขาหน้าของลูกคางคก

Cr.http://wowboom.blogspot.com/2010/09/surinam-toad.html

หมีแพนด้า

หมีแพนด้า  ลักษณะทางกายภาพ แพนด้ามีขนบริเวณ หู รอบดวงตา จมูก ขา หัวไหล่ สีดำ ในขณะที่บริเวณอื่นจะมีสีขาว มีฟันกรามขนาดใหญ่ และมีกล้ามเนื้อขากรรไกรที่แข็งแรงสำหรับเคี้ยวต้นไผ่ ซึ่งเป็นอาหารของมัน ตัวของมันที่อ้วนและลักษณะการเดินที่อุ้ยอ้าย ทำให้มันดูเป็นสัตว์ที่น่ารัก แต่ในยามที่มีภัยมาถึงตัว แพนด้าก็มีวิธีการต่อสู้เหมือนหมีทั่วๆ ไป นักวิทยาศาสตร์คิดว่าลักษณะสีขาว-ดำ ของแพนด้า อาจช่วยให้มันดูกลมกลืนกับสภาพแวดล้อมที่เป็นภูเขา และมีหิมะ

ขนาด เมื่อวัดส่วนสูงในท่ายืน 4 เท้า แพนด้าสูงประมาณ 2-3 ฟุต จากเท้าถึงหัวไหล่ ในขณะที่ท่ายืน 2 เท้า วัดได้ 4-6 ฟุต น้ำหนักประมาณ 80 ถึง 125 กิโลกรัม โดยตัวผู้จะมีน้ำหนักมากกว่าตัวเมีย 10 ถึง 20 %

ถิ่นที่อยู่อาศัย แพนด้าอาศัยอยู่ในป่าไผ่ที่ความสูงประมาณ 3,600 ถึง 10,500 ฟุต ซึ่งครั้งหนึ่งพวกมันเคยอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่ต่ำกว่านี้ แต่การถางป่าเพื่อทำฟาร์ม หรือเพื่อประโยชน์อย่างอื่น ทำให้มันต้องเปลี่ยนถิ่นที่อยู่อาศัย เราพบแพนด้าอาศัยอยู่บริเวณภูเขาทั้งในตอนกลาง และตะวันตกของประเทศจีน
ศัตรู แพนด้าที่โตเต็มที่แล้วมีศัตรูน้อยมาก ศัตรูของมัน ได้แก่ เสือดาวที่อาศัยอยู่บนภูเขาที่มีหิมะ ซึ่งจับลูกหมีแพนด้าที่พลัดจากแม่ของมันกินเป็นอาหาร หรืออาจเป็นฝูงหมาป่าที่จับลูกหมีกินเช่นกัน แต่ศัตรูที่สำคัญที่สุดคือ มนุษย์ที่ล่าแพนด้าเพื่อนำหนังมาขายในตลาดมืด อาหาร โดยปกติแพนด้ากินอาหารประมาณ 40 ปอนด์ต่อวัน อาหารหลักของแพนด้าที่อาศัยในป่าคือต้นไผ่ บางครั้งในยามขาดแคลนอาหารหลัก แพนด้าก็กินหัวของพืชประเภทที่เราใช้หัวเป็นอาหาร (เช่น แครอท มันฝรั่ง) หญ้า และสัตว์ขนาดเล็ก แพนด้าที่เลี้ยงในสวนสัตว์ (ต่างประเทศ) นอกจากจะได้รับไผ่เป็นอาหารหลักแล้ว อาหารอื่นๆ ได้แก่ แครอท แอปเปิ้ล มันฝรั่ง

การสืบพันธุ์ ระยะเวลาผสมพันธุ์อยู่ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ซึ่งในช่วงเวลานั้น ตัวเมียจะมีความต้องการเพียง 2 ถึง 3 วันเท่านั้น สิ่งที่ทำให้ตัวผู้และตัวเมียมาพบกันคือ เสียงร้อง หรือสิ่งที่ถูกขับออกมาจากตัวผู้หรือตัวเมียตามจุดต่างๆ เพื่อดึงดูดเพศตรงข้าม ตัวเมียใช้ระยะตั้งครรภ์ตั้งแต่ 95 ถึง 160 วัน และถึงแม้ว่าแพนด้าตัวเมียสามารถให้กำเนิดลูกแพนด้าฝาแฝดได้ แต่ส่วนใหญ่จะมีลูกแพนด้าเพียงตัวเดียวที่รอดชีวิต เนื่องจากอาหารที่จำกัด ถ้ายกเว้นสัตว์จำพวกจิงโจ้แล้ว เราถือว่าลูกแพนด้าเป็นลูกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่เล็กที่สุด ลูกแพนด้าที่เกิดใหม่มีน้ำหนักเพียง 4 ถึง 6 ออนซ์เท่านั้น (110 ถึง 170 กรัม) และยังไม่ลืมตา ลูกแพนด้ามีการเจริญเติบโตที่ช้า จะมีน้ำหนักเท่ากับแพนด้าพ่อ-แม่ของมันเมื่ออายุประมาณ 2 ถึง 4 ปี ลูกแพนด้าจะอยู่กับแม่จนอายุประมาณ 2 ปี จึงออกไปเผชิญโลกด้วยตัวเอง เนื่องจาก อายุที่สามารถสืบพันธุ์ได้ของแพนด้าตัวเมีย อยู่ในช่วงประมาณ 6 ถึง 20 ปี และตัวเมียจะให้กำเนิดลูกอย่างมาก 2 ปีต่อลูกแพนด้า 1 ตัว ดังนั้นแพนด้าตัวเมียสามารถให้กำเนิดลูกแพนด้าได้อย่างมากประมาณ 7 ตัว ในช่วงอายุขัยของมัน ซึ่งถือว่าเป็นอัตราการให้กำเนิดลูกที่น้อยมาก และนี่เป็นเหตุผลว่าทำไมจำนวนแพนด้าที่เกิดใหม่จึงไม่สามารถทดแทนแพนด้าที่ตายไปจากการถูกล่าได้ การลดจำนวนลงอย่างมากของหมีแพนด้าในระยะเวลาที่ผ่านมา ทำให้มีการตั้งองค์กรที่ทำหน้าที่อนุรักษ์หมีแพนด้าขึ้น

อายุขัย นักวิทยาศาสตร์ยังหาข้อสรุปที่แน่นอนไม่ได้ว่าแพนด้ามีอายุได้ยืนยาวเท่าไร มีสถิติที่บันทึกไว้โดยนักวิทยาศาสตร์ชาวจีนว่า แพนด้าที่สวนสัตว์มีอายุถึง 35 ปี พฤติกรรม แพนด้ามักอยู่ในท่านั่งเวลากินอาหาร ซึ่งคล้ายกับคนนั่ง มันใช้อุ้งเท้าของมันช่วยจับต้นไผ่ในขณะที่กินอาหาร เวลาส่วนใหญ่ถูกใช้ไปกับการพักผ่อน การกิน และการหาอาหาร งานวิจัยช่วงแรก ทำให้นักวิทยาศาสตร์คิดว่า แพนด้าเป็นสัตว์ที่ชอบอยู่โดยลำพัง จะพบกันเฉพาะช่วงฤดูกาลผสมพันธุ์เท่านั้น แต่จากงานวิจัยต่อมา พบว่าแพนด้ามีการอยู่รวมกันเป็นกลุ่มเล็กๆ โดยแต่ละกลุ่มมีการใช้ถิ่นที่อยู่อาศัยบางบริเวณร่วมกัน และบางครั้งสมาชิกในกลุ่มหนึ่งออกมาพบสมาชิกในกลุ่มอื่นในช่วงฤดูกาลผสมพันธุ์ อย่างไรก็ตาม คงต้องมีการทำวิจัยต่อไป Cr.http://blog.eduzones.com/nongkanya/30246

ปลากระโห้

ปลากระโห้

ชื่อวิทยาศาสตร์  Catlocarpio  siamensis

ชื่อสามัญ  Saimese  giant  carp

ชื่อไทย   ปลากระโห้

รูปร่างลักษณะ  มีหัวใหญ่มาก  ปากกว้าง  ส่วนหัวที่ใหญ่นั้นมี  ขนาด 1 ใน  3  ของความยาวลำตัวทีเดียว  มีริมฝีปากหนา  แก้มใหญ่  ครีบต่างๆจะมีสีแดงเรื่อหรือเป็นสีส้ม ลำตัวด้านหลังมีสีเข้มกว่าด้านท้อง  ไม่มีหนวด ไม่มีฟันอยู่ในปากแต่มีฟันอยู่ที่ลำคอ  ตัวผู้มีขนาดเล็กกว่าตัวเมีย  ตัวเมียมีสีขาวนวลหรือชมพูอ่อน  ตัวผู้มีสีเทา

ประวัติถิ่นที่อยู่อาศัย ตามแม่น้ำเจ้าพระยา  แม่น้ำแม่กลอง  แม่น้ำป่าสัก  นอกจากนี้ยังมีในภาคเหนือและภาคอีสาน

อุปนิสัย   เมื่อถึงฤดูน้ำหลาก  จะขึ้นไปกับน้ำแล้วหากินกับแหล่งน้ำตื้น   เมื่อถึงคราวจับคู่วางไข่  ตัวเมียจะว่ายน้ำนำหน้าตัวผู้แล้วจะหงายท้องขึ้น ตัวผู้จะเข้าประกบแล้วฉีดน้ำเชื้อมาผสมกับไข่    

   ปลากะโห้เป็นปลาน้ำจืดตระกูลคาร์พที่ใหญ่ที่สุดชนิดหนึ่ง มีเกล็ดใหญ่ ลำตัวมีสีเทาปนดำ หรือชมพูปนขาว ครีบมีสีแดง เป็นปลาที่อาศัยในแม่น้ำโดยเฉพาะแม่น้ำในภาคกลางของประเทศไทย เช่น แม่น้ำเจ้าพระยา แม่น้ำแม่กลอง แม่น้ำก่ำ แม่น้ำน้อย แม่น้ำป่าสัก แม่น้ำท่าหลวง แม่น้ำมูล และแม่น้ำโขง แต่แหล่งน้ำที่สามารถรวบรวมปลาชนิดนี้ได้มากนั้นได้แก่ ในแม่น้ำเจ้าพระยา ตั้งแต่จังหวัดอยุธยา อ่างทอง สิงห์บุรี ขึ้นไป จนถึงเขื่อนเจ้าพระยา จ.ชัยนาท โดยเฉพาะในแหล่งน้ำลึก 

   ที่เรียกว่า" วัง " ได้แก่บริเวณตำบลบ้านแป้ง อ.พรหมบุรี ,ต.บ้านไร่ อ.เมือง, ต.วัดเสือข้าม อ.อินทร์บุรี จ.สิงห์บุรี, อ.สรรพยา จ.ชัยนาท นอกจากนี้ยังพบปลากะโห้ อาศัยอยู่ในหนอง บึงต่างๆที่มีน้ำท่วมถึง เช่น บึงบอระเพ็ด เคยพบขนาดใหญ่ที่สุดมีความยาวประมาณ 3 เมตร น้ำหนัก 120 กิโลกรัม ลักษณะโดยทั่วไปพบลำตัวสีเทาปนด้า หรือสีชมพูปนขาว ครีบมีสีแดง มีฟันในล้าคอ 2 แถวๆ ละ 4 ซี่ เป็นปลาที่มีส่วนหัวใหญ่มาก ไม่มีหนวด ซี่เหงือกยาวและถี่ เป็นปลาที่เติบโตได้เร็วมาก มีความสวยงามมีนิสัยกินแพลงค์ตอนพืชเป็นอาหาร 
   ด้วยพระปรีชาสามารถของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่ทรงมีสายพระเนตรกว้างไกล พระองค์ได้พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้กรมประมงน้ำพ่อแม่พันธุ์ปลากระโห้ที่ทรงเลี้ยงไว้ในบ่อบริเวณพระต้าหนักจิตรลดารโหฐาน ซึ่งเป็นปลากระโห้สายพันธุ์แม่น้ำเจ้าพระยามาเพาะพันธุ์ จนประสบความส้าเร็จในการเพาะพันธุ์ปลากระโห้แบบผสมเทียมครั้งแรกของโลกเมื่อปี พ.ศ.2528

    ปลากระโห้ยักษ์โผล่กินขนมจีน ริมแม่น้ำกลอง จังหวัด สมุทรสงคราม แม้จะเป็น ปรากฏการณ์แบบนานทีปีหน แต่ก็เรียก ความสนใจคนละแวก ใกล้เคียง และ ไกลออกไป หลายจังหวัด เดินทางมาดูกัน ยู่ทุกปี 
  แผนที่เดินทางแบบสั้นๆง่ายๆไปให้ถึง ตลาดอัมพวา ถนนสายเดียวจะพา ผ่านอุทยาน ร. 2 จนเข้า เขตตำบลบางพรม อำเภอบางคนที ไปไม่มาก ก็ให้ดูป้ายแผ่นใหญ่ ซ้ายมือ เขียนว่า กลุ่มอนุรักษ์ปลากระโห้ยักษ์ เลี้ยวซ้ายตามลูกศรชี้เข้าไป 
  
 ใครไปตอนนี้...มีแต่สายน้ำเชี่ยวไหลเป็นเกลียวให้ดูเท่านั้น เพราะเจ้าปลากระโห้โผล่ไปเป็น ข่าวในทีวี ตั้งแต่ปีใหม่ 
  
 สำหรับคนที่ไม่มีพื้นฐานข่าวนี้มาก่อน คงสงสัยปลากระโห้โผล่ขึ้นมาทำไม 
  
 “เขาจะโผล่มากินขนมจีน ช่วง 15 ค่ำ และช่วง 1 ถึง 6 ค่ำ....ช่วงเวลานี้ คนริมแม่กลองเรียกว่า เวลาที่น้ำเกิด หรือไม่ก็เป็นช่วงเวลาน้ำขึ้นในตอนเช้า” 
  
 ราวิน สิทธิกรโสมนัส วัย 50 ปี เจ้าของบ้าน เจ้าของขนมจีน ที่ปลากระโห้ยักษ์ติดใจโผล่มา กินจนเป็นขาประจำ กล่าว 
  
 ราวินบอกล่วงหน้าไม่ได้ เจ้ากระโห้จะโผล่ขึ้นมาวันไหน เวลาไหน... 
  
 อย่างปีนี้ เจ้ากระโห้เริ่มว่ายโบกสะบัดหางให้เห็นอยู่หน้าบ้าน สักพักจะลอยตัว ขึ้น มาบนน้ำ ตามประสบการณ์ เมื่อแสดงตัวแล้ว จนวันเวลาเลย 6 ค่ำไปแล้ว... ก็จะ ไม่มาให้เห็นอีก 
  
 กลายเป็นว่า ใครไปในช่วงเวลานี้ไม่มีโอกาสเจอกระโห้ยักษ์ เจอแต่เจ้าของบ้าน ราวิน ก็ไม่เหน็ดเหนื่อย ที่จะเล่าให้ฟัง ปลากระโห้จะมาหรือไม่มา ให้สังเกตกระแสน้ำ 

  
    ทุกครั้งที่ปลากระโห้โผล่มา เป็นเวลาที่น้ำเกิด แสดงว่าชอบเล่นน้ำเกิด น้ำเกิดจะไหลแรง กระแสน้ำ ใต้น้ำก็ยิ่งแรง นิสัยเหมือนกับปลาเลี้ยงที่มีปัšมพ่นน้ำ ชอบว่ายสวนน้ำ สนุกสนาน กับการเล่นน้ำ 
   ปลากระโห้ตัวใหญ่ ขนาดที่ต้องใช้คำว่ายักษ์ โผล่โชว์ก็เป็นความไม่ธรรมดาอยู่ แต่ที่แปลก พิเศษกว่า อาจเรียกได้ว่าเป็นปรากฏการณ์หนึ่งเดียวในโลก...ปลากระโห้ยักษ์ผูกพันเป็นพิเศษ กับราวินเจ้าของบ้าน ลอยตัวขึ้นมากินขนมจีนจากมือได้อย่างสนิทสนม 
   กว่าปลากระโห้ตัวใหญ่จะคุ้นเคยกับคนได้ เรื่องอย่างนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในวันสองวัน แต่เกิดขึ้น ต่อเนื่องยาวนานถึง 20 ปี 
   “ยังจำได้ วันนั้นเอาเศษแป้งขนมจีนไปเททิ้ง แล้วก็นั่งล้างจานชามอยู่ท่าน้ำ เห็นเงาปลาตัวดำๆ ใหญ่ๆ แหวกว่ายดูดขนมจีนอยู่ใต้น้ำ ดูจากหางที่โบก เห็นว่าเป็นปลาตัวใหญ่ ใหญ่มาก แต่ตอนนั้นยังเห็น ไม่ชัด ไม่รู้ว่าเป็นปลาอะไรแน่ 
      ก็คงแวะเวียนไปๆมาๆ กล้าๆกลัวๆ ทั้งคนทั้งปลา ต่อเนื่องมากว่าสิบปี จนเมื่อ 6 ปีที่แล้ว... เจ้าปลายักษ์ ขาประจำเศษแป้งขนมจีน ที่เคยแหวกว่ายให้เห็นไหวอยู่ใต้น้ำ ก็เกิดใจถึงลอยตัว ขึ้นเหนือน้ำ 

  
 “เห็นตัวเขาชัดเจน รู้ว่าเป็น...ปลากระโห้ ก็ตอนนี้” 
  
 ราวินเล่าว่า เมื่อเขาใจกล้า กล้าโผล่ ราวินก็เพิ่มจำนวนขนมจีนโยนให้ กระโห้ยักษ์ใจกล้าก็โผล่ มาเป็นขาประจำขนมจีน เป็นตัวที่สอง ไม่นาน ก็โผล่มาโชว์เป็นตัวที่สาม 
  
 เป็นขาประจำขนมจีนติดต่อหลายปี คุ้นเคยกันถึงขั้นกล้าโผล่ขึ้นมากินจากมือ 
  
 “เขาเชื่อง เพราะรู้ว่าคน บ้านหลังนี้ใจดี มีของให้กิน...” 
  
 ปลากระโห้ยักษ์ตัวแรก ราวินได้เห็นได้สัมผัสใกล้ชิด...เล่นได้ ลูบหัวได้ จนบอกได้ว่าเป็น ตัวใหญ่ที่สุด น้ำหนักกว่า 100 กิโลกรัม ราวินสังเกตเห็นปากมีติ่งยื่น เหมือนแผลเป็นจากการ โดนเบ็ดเกี่ยว หรือโดนกระแทกอย่างแรง จนเห็นเป็น ปุ่มเนื้อ 
  
 ราวินเลยตั้งชื่อให้มิตรรักกระโห้ยักษ์ตัวนี้ว่า...ติ่ง 
  
 ตัวต่อมา ทั้งสองตัว ตัวหนึ่งหางขาว อีกตัวหางนวล ยังคุ้นกับราวินไม่มาก 

  
    ปีก่อน ต้นปี 2546...ราวินเล่าว่า มีปรากฏการณ์พิเศษกว่าทุกปี...ตรงที่มีสมาชิกใหม่ เพิ่มเป็นตัวที่สี่ ขนาดของมัน ราวินเห็นชัดว่าเล็กกว่าสามตัวแรก 
  
 แต่ขนาดตัวเล็ก ราวินและเพื่อนบ้านประมาณว่า น้ำหนักไม่น่าจะน้อยกว่า 60 กิโลกรัม 
  
 แน่นอน แม้เป็นกระโห้ยักษ์น้องใหม่ แต่นิสัยก็เชื่องเหมือนกระโห้ยักษ์เพื่อนเก่า ลักษณะพิเศษของน้องใหม่ต่างจากตัวอื่น เห็นปราดเดียวก็จำได้ คือ...หางดำ 
  
 ต้นปี 2547 กระโห้ยักษ์ นับแต่ติ่ง หางขาว หางนวล เจ้าเก่า มากันแค่ 3 ตัว ส่วนเจ้าหางดำหายไป 
  
 กับติ่ง...กระโห้ยักษ์ใหญ่ ราวินบอกว่า ผูกพันกันจนเป็นความรัก หวังว่าปีหน้า ถ้าติ่งหายไปอีก ก็คง เสียใจมาก...เสียดายเพื่อน เสียดายกระโห้ตัวโชว์ เพราะทุกตัวยังไม่มีตัวไหนลอยขึ้นมาโชว์ เชื่องมือเหมือนติ่ง 
  
    เมื่อเจ้ากระโห้ยักษ์หางดำน้องใหม่หายตัวไป ก็ต้องคิดถึงอีกสามตัว หรือทุกๆตัวที่อยู่ใน ลำน้ำแม่กลอง ปลาใหญ่ขนาดนี้ ถ้ามันจะหาย ถูกชาวประมงจับได้ ก็คงไปไม่พ้นตลาดสด 
  
 ราวินได้ข่าวนี้จากเจ้าหน้าที่ประมง เขาบอกว่า เคยมีข่าวปลากระโห้ตัวใหญ่ ขายในตลาดสด ราชบุรี เมื่อปีที่แล้ว ขอดเกล็ดแล้วเรียบร้อย 
  
    สำหรับมนุษย์ที่ชอบกินเนื้อปลา ข้อมูลจากกรมประมงในเว็บไซต์ระบุว่า...ปลากระโห้ เป็นปลาที่มี รสอร่อย ใช้ปรุงอาหารได้ดี โดยเฉพาะเนื้อเพดานปาก กล่าวกันว่ามีรสชาติโอชะ ยิ่งนัก 
  
 ราวินไม่ได้เห็นกับตา ยังมีข้อสงสัย...แต่ราวินก็เชื่อ 

  
 แต่ความจริงจากแม่ค้าปลาตลาดสดราชบุรี กลับไม่แน่อย่างนั้น 

 ยศกร ชูเชิด วัย 40 ปี เจ้าของร้าน ป้าเข็ม (เจ้าเก่า) ขายกุ้ง หอย ปู ปลา ยืนยันว่า ถ้าจะถามหา ปลากระโห้ขนาด 10-20 กิโลฯ ตลาดแห่งนี้ก็พอจะหาได้

 “ใหญ่ขนาด...50-100 กิโลฯ คงไม่มีแน่” 
  
 ยศกรบอกว่า ปลาขนาดใหญ่มากๆ ใหญ่ เกินไป ไม่มีใครซื้อไปกิน ถึงร้านจะแล่ ขายเป็นชิ้นเล็กๆตัวใหญ่ขนาดนี้ 3 วัน ก็ขายไม่หมด 
  
 ยศกรขายปลามานาน อย่าว่าแต่ปลากระโห้ ปลาบึก แค่ 20 กิโลฯ ร้านก็ไม่อยากขาย 
  
 จากตลาดสดใหม่ เปลี่ยนมาคุยกับ เจ๊หนู วัย 34 ปี เจ้าของร้านขายปลาสด ตลาดเก่าราชบุรี ได้ความว่า ปลาขนาดใหญ่ที่สุด มักเป็นปลาเก๋า ตัวละ 10 กว่ากิโลฯ ก็ยกมาขายแทบไม่ไหวแล้ว 
  
 ถ้าใหญ่ขึ้นเป็น 15-18 กิโลฯ หรือใหญ่ที่สุด 20 กิโลฯ วางหน้าร้านก็เต็มร้าน “ชั้นขายปลามา 15 ปี ไม่เคยได้ยินข่าวมีร้านไหนนำปลาขนาด 50 กิโลฯมาขาย ถ้ามีขาย ข่าวนี้ต้องดังไปทั้ง ตลาดปิดข่าว ไม่มิดหรอก” 
  
 แต่คำยืนยันจากเจ๊หนู ก็ไม่รับประกันว่า ชะตากรรมเจ้ากระโห้ ยักษ์หางดำ จะไม่สิ้นสุดที่แผงขายปลาสด 
  
    เพราะเจ๊หนูบอกว่า ปลาขนาด 60 กิโลฯ ถ้าถูกจับไปขาย ก็อาจไปขายกับร้านอาหาร หรือ ภัตตาคาร ใหญ่ๆ แต่ถ้ามันยังอยู่ มันอยู่กันที่ไหน 
  
    ปลากระโห้เป็นปลาไข่แล้วไม่เลี้ยง ปล่อยทิ้งให้ลอยไปตามน้ำ ตามทิศทางของกระแสน้ำ ปลาชุดนี้น่าจะอยู่ทางเหนือน้ำ แถวเมืองกาญจนบุรี 
  
 ข้อมูลจากกรมประมง ปลากระโห้ มีชื่อเรียกอื่นว่า...ปลากระมัน, ปลาหัวมัน ชื่อสามัญ SIAMESE GIANT CARP และมีชื่อวิทยาศาสตร์ ว่า...Catlocarpio siamensis Boulenger 
  
 เคยมีถิ่นอาศัยชุกชุมในลุ่มแม่น้ำแม่กลอง แม่น้ำเจ้าพระยา ไปจนถึงบึงบอระเพ็ด 
     ปัจจุบันจำนวนปลากระโห้ลดน้อยลงไปมาก แต่ก็ยังมีปรากฏให้พบเห็นอยู่บ้างใน ลำน้ำโขง... กินอาหารจำพวกแพลงก์ตอนและพันธุ์ไม้น้ำ 
  
 ตำนานปลากระโห้ยักษ์ ที่บันทึกกันไว้ ราวปี 2466 มีคนจับปลากระโห้ได้ในแม่น้ำ เจ้าพระยา ขนาดความยาวถึง 3 เมตร ขณะที่ปลากระโห้ขนาดใหญ่ทั่วไป จะมีขนาด 1- 2 เมตร 
  
    ชาวประมงรุ่นเก่าที่มีประสบการณ์รู้กันว่า ถ้าจับปลากระโห้ตัวใหญ่ได้ ต้องรีบแทงให้ตาย ปลากระโห้เป็นปลาที่ดิ้นมาก ขืนปล่อยไว้ มันจะดิ้นจนเรือพัง. 

Cr. http://nongtoob1.blogspot.com/2012/05/1.html

วาฬสีน้ำเงิน

“วาฬสีน้ำเงิน” (Blue Whale) เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่ที่สุด และอาจเป็นสัตว์ขนาดใหญ่ที่สุดซึ่งอาศัยอยู่บนโลกนี้ แม้กระทั่งไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ที่สุดซึ่งเคยครองแผ่นดินบนโลกยังมีขนาดเล็กกว่าวาฬชนิดนี้ เคยมีผู้พบเห็นวาฬสีน้ำเงินขนาดยาวถึง 33 เมตร หนัก 190 ตัน แต่โดยทั่วไปจะพบวาฬที่มีขนาดเล็กกว่านี้ โดยมีขนาดเฉลี่ย 25-26.2 เมตร หนัก 100-120 ตัน

 

ข้อมูลจากเนชันนัลจีโอกราฟิกระบุว่า เฉพาะลิ้นของวาฬสีน้ำเงินอย่างเดียวก็หนักเท่า ๆ กับช้างตัวหนึ่ง ส่วนหัวใจมีขนาดพอ ๆ กับรถยนต์คันหนึ่งเลยทีเดียว ในช่วงศตวรรษที่ 20 วาฬสีน้ำเงินถูกล่าจนเกือบจะสูญพันธุ์ กระทั่งช่วงกลางทศวรรษ 1960 ได้เริ่มมีการปกป้องวาฬชนิดนี้ และเร็ว ๆ นี้ประมาณว่า เหลือวาฬสีน้ำเงินในซีกโลกใต้อยู่ประมาณ 2,300 ตัว อีกทั้งมีหลักฐานว่ามีจำนวนเพิ่มขึ้นปีละ 7% แต่ยังไม่มีการประมาณจำนวนวาฬชนิดนี้ ที่ดีพอในบริเวณอื่นของโลก ถึงอย่างนั้น บีบีซีนิวส์ระบุว่า มีหลักฐานประชากรวาฬสีน้ำเงินเพิ่มจำนวนขึ้นในแอตแลนติกเหนือ โดยก่อนเริ่มอุตสาหกรรมล่าวาฬ คาดว่ามีวาฬสีน้ำเงินในท้องทะเลราว 200,000-300,000 ตัว และเชื่อว่าปัจจุบันน่าจะเหลือประมาณ 12,000 ตัว ซึ่งน้อยกว่า 1% ของจำนวนเดิมที่มีอยู่

 

ทำไมต้องล่า “วาฬ” ? วาฬถูกล่าเพื่อ “เนื้อ” และ “น้ำมัน” เป็นหลัก โดยการล่าวาฬสามารถย้อนกลับไปได้ไกลถึง 3,000 ปีก่อน ค.ศ.ชาวอินนูอิตในกรีนแลนด์ล่าวาฬเพื่อยังชีพ ส่วนชาวญี่ปุ่นและนอร์เวย์ต่างมีวัฒนธรรมในการล่าวาฬ โดยการล่าวาฬเป็นอุตสาหกรรมนั้นเริ่มต้นในคริสศตวรรษที่ 17 และมีการล่าวาฬหนักขึ้นในช่วงศตววรษที่ 18-19 โดยในอดีตเมืองต่าง ๆ ของสหรัฐฯ และยุโรปใช้น้ำมันจากวาฬเป็นเชื้อเพลิงในการจุดตะเกียง จนกระทั่งในปี 1986 คณะกรรมการควบคุมการล่าวาฬนานาชาติ (International Whaling Commission) หรือไอดับเบิลยูซี (IWC) ได้ห้ามการล่าวาฬเชิงพาณิชย์ ปัจจุบันความต้องการน้ำมันวาฬลดลงมาก และเหลือเพียงการล่าเพื่อเป็นอาหาร โดยปัจจุบันวาฬมิงก์ซึ่งเป็นวาฬขนาดเล็กที่ถูกล่ามากที่สุด

 

คณะกรรมการควบคุมการล่าวาฬนานาชาติจัดตั้งขึ้นเมื่อ 2 ธ.ค.1946 ณ กรุงวอชิงตัน ดี ซี สหรัฐฯ โดยมีเป้าหมายเพื่อการล่าวาฬที่เหมาะสมต่อจำนวนวาฬที่มีอยู่ รวมถึงการพัฒนาอุตสาหกรรมล่าวาฬ ปัจจุบันมีสมาชิกทั้งหมด 88 ประเทศ ซึ่งรวมถึงญี่ปุ่นและนอร์เวย์ที่ล่าวาฬเป็นวัฒนธรรมด้วย ภารกิจหลักของไอดับเบิลยูซี คือกำหนดจำนวนและตารางที่เหมาะสมในการล่าวาฬ ซึ่งการกำหนดนี้เพื่อคุ้มครองวาฬบางสปีชีส์ กำหนดพื้นที่เฉพาะให้วาฬได้หลบภัยจากการล่า จำกัดจำนวนและขนาดของวาฬที่จะถูกล่า วางเงื่อนไขสำหรับการเปิด-ปิดฤดูกาลล่า และห้ามล่าลูกวาฬและวาฬตัวเมียที่มีลูกอ่อน และผู้ล่าวาฬยังต้องรวบรวมรายงานการจับ รวมถึงสถิติและข้อมูลเชิงชีววิทยาให้แก่คณะกรรมการด้วย

วาฬสีน้ำเงินเป็นวาฬกรองกิน (baleen whale) มีแผ่นกรองซึ่งเป็นสารชนิดเดียวกับเล็บที่เรียกว่า “บาลีน” (baleen) เชื่อมกับขากรรไกร และจัดเป็นสัตว์กินเนื้อ แต่เหยื่อของวาฬกลับเป็นแพลงก์ตอนสัตว์ขนาดเล็ก ๆ เวลากินอาหารสัตว์น้ำขนาดยักษ์นี้จะกลืนน้ำปริมาณมหาศาลเพื่อกรองเอา “กริลล์” (krill) สัตว์น้ำขนาดเล็กคล้ายกุ้งและกลืนกิน โดยวาฬต้องดำน้ำลงไปล่ากริลล์ที่ความลึกประมาณ 100 เมตร และปกติจะดำน้ำนาน 20 นาที แต่มีบันทึกสูงสุดว่าดำได้นานถึง 36 นาที ทั้งนี้ วาฬสีน้ำเงินที่โตเต็มวัยกินกริลล์วันหนึ่งได้มากถึง 4 ตัน

วาฬไม่ใช่ “ปลา” เราคุ้นเคยกับการเรียกวาฬว่า “ปลาวาฬ” เช่นเดียวกับการเรียกโลมาว่า “ปลาโลมา” แต่สัตว์น้ำทั้งสองชนิดนั้นเป็นสัตว์เลือดอุ่นที่เลี้ยงลูกด้วยนม ต่างจาก “ฉลาม” ที่จัดเป็นปลาชนิดหนึ่ง ทั้งวาฬและโลมาเป็นสัตว์ในลำดับเซตาเซีย (Cetacea) เช่นเดียวกัน โดยวาฬจะหายใจได้เช่นเดียวกับคน และหายใจแต่ละครั้งสามารถดำน้ำได้นานถึง 20 นาที และวาฬยังพ่นน้ำออกจากช่องหายใจได้สูงถึง 9 เมตร

วาฬแรกเกิดหนักได้ถึง 3 ตัน และมีขนาดถึง 8 เมตร โดยในช่วงปีแรกวาฬตัวน้อย จะกินนมแม่อย่างเดียวมากถึงวันละ 91 กก. ซึ่งวาฬ มีอายุเฉลี่ยประมาณ 80-90 ปี โดยศัตรูของวาฬ นอกจากมนุษย์แล้ว ยังมีปลาฉลามที่เป็นผู้ล่าอีกชนิดหนึ่ง นอกจากนี้ทุก ๆ ปี ยังพบว่าวาฬบาดเจ็บจากการปะทะกับเรือเดินสมุทรขนาดใหญ่อีกด้วย วาฬสีน้ำเงินอาศัยอยู่ทั่วไปในมหาสมุทรทั่วโลก โดยมักจะว่ายน้ำเป็นกลุ่มเล็ก ๆ แต่ปกติจะพบเพียงลำพังหรือไปเป็นคู่ ในช่วงหน้าร้อนวาฬสีน้ำเงินจะใช้เวลาส่วนใหญ่ในน่านน้ำแถบขั้วโลก และจะอพยพสู่แถบศูนย์สูตรในช่วงที่ฤดูหนาวมาเยือน โดยวาฬสีน้ำเงินจะว่ายน้ำได้ไกล 8 กม.ในเวลา 1 ชั่วโมง แต่หากตื่นเต้น หรือตกใจ วาฬสีน้ำเงินจะเร่งความเร็วได้ถึง 32 กม.ต่อชั่วโมง

นอกจากเป็นสัตว์ขนาดใหญ่ที่สุดในโลกแล้ว วาฬสีน้ำเงินยังเป็นสัตว์ที่เสียงดังกังวานที่สุดในโลกอีกด้วย ซึ่งภายในสภาวะที่เหมาะสม วาฬสีน้ำเงินสามารถส่งเสียงถึงวาฬอีกตัวที่อยู่ไกล 1,600 กิโลเมตรได้ โดยจะส่งชุดเสียงเป็นคลื่นสั้น เสียงครวญครางหรือโหยหวนออกไป ทั้งนี้นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าวาฬสีน้ำเงินไม่ได้ส่งเสียง เพื่อการสื่อสารเพียงอย่างเดียว แต่ใช้เพื่อนำทางใต้มหาสมุทรที่ลึกและอับแสง ด้วยสถานภาพใกล้สูญพันธุ์ของวาฬสีน้ำเงินนั้น สะท้อนให้เห็นว่าไม่มีสัตว์โลกใดรอดพ้นจากการคุกคามของมนุษย์ไปได้ แม้กระทั่งสัตว์ใหญ่ที่สุดในโลกนี้ แต่ยังไม่สายเกินไป ที่เราจะเพิ่มโอกาสให้เพื่อนร่วมโลกนี้ได้อยู่คู่กับมหาสมุทรต่อไป


Cr.http://www.pattayadailynews.com/th/2010/07/05/%E2%80%9C%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%AC%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3%E0%B9%80%E0%B8%87%E0%B8%B4%E0%B8%99%E2%80%9D-%E0%B9%80%E0%B8%9C%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%98/

นกแก้ว

ประวัตินกแก้ว

นกแก้ว เป็นนกที่นิยมเลี้ยงในประเทศไทย                     (ชื่อวิทยาศาสตร์: Psittacus torquata) แยกออกเป็นชนิดต่าง ๆ ได้มากกว่า 500 ชนิด  มีพื้นเพที่อยู่อาศัยตั้งเดิมอยู่ในป่าทึบ ในเขตร้อนของประเทศ นิวซีแลนด์ ออสเตรเลีย  หมู่เกาะมลายู แอฟริกา ทางใต้ของทิศ เหนือของอเมริกา อินเดีย นอกจากนี้แล้วยังพบทาง แถบตะวันตกของอินเดียโดยทั่วไป นกในตระกูลนกแก้วนั้น มักมีความแตกต่างไปจากนก ตระกูลอื่นอยู่อย่างหนึ่ง คือ จงอย ปากตอนบนของนกแก้วสามารถเคลื่อนไหวได้โดยไม่รว มกับหน้าผาก (ขากรรไกร) และมี ลักษณะเด่นได้แก่ ปากคมแข็ง จงอยปากงุ้มเข้าโคนใหญ่ ปลายแหลมน่ากลัว เท้ามีนิ้วข้าง หลังสองนิ้วและข้างหน้าสองนิ้วทุกนิ้วมีเล็บที่แหลมคม  สามารถใช้เท้าจับกิ่งไม้ได้เหนียวแน่น ปีนป่ายคันไม้ได้เก่งเป็นพิเศษ และในบางโอกาสยัง สามารถจับฉีกอาหารได้ด้วย ปาก ส่วนใหญ่เป็นสีแดง ขนเป็นสีเขียว สามารถ นำมาฝึกสอน ให้พูดภาษาของมนุษย์ได้แทบทุกชนิด สำหรับรังและที่อยู่อาศัยของนกแก้วโดยทั่วไปมักอยู่ตามในโพรงไม้ หรือโพรงหิน ไม่นิยม ใช้วัสดุต่าง ๆ ทำรัง นกจากนกแก้ว เควเคอร์(Quaker Parrakeet) และ นกแก้ว อัฟเบริด์  (Lovebirds)  นกแก้วทั้ง 2 ชนิดนี้ นิยมทำรังโดยใช้แขนงหรือกิ่งไม้เล็ก ๆ เศษ หญ้า เปลือกไม้โดยนำ มาสานประกอบขึ้นเป็นรังเป็นนกปากงุ้มเป็นขอในวงศ์ Psittacidae ตัวสีเขียว ปากแดง  อยู่รวมกันเป็นฝูง กิน เมล็ดพืชและผลไม้ ในประเทศไทยมีหลายชนิด เช่น นกแก้วโม่ง (Psittacula eupatria)   แก้วหัวแพร (P. roseata) นกมาคอว์ อาหารที่ชอบกินคือผลไม้ โดยนกแก้วมีหลายชนิด และมีสีสดใส  ส่วนมากเราจะเห็นนกแก้วมีสีแดง สีน้ำเงิน สีฟ้า นกที่คนไทยชอบเลี้ยงมาแต่โบรานมีนกแก้วรวมอยู่ด้วย เพราะนกแก้วสามารถเลียนเสียง มนุษย์ได้ กล่าวกันว่ามันมีความจำดี เรียนรู้ได้เร็ว ถ้าพูดอะไรให้ฟังบ่อยๆก็สามารถพูดได้  กล่าวกัน ว่าเมื่อพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชยกทับไปบุกอินเดียได้ทอดพระเนตรเห็นนกแก้วเข้า  ก็ชอบ พระทัยได้ทรงนำกลับยุโรปด้วย และในไม่ช้าก็เป็นที่นิยมมาก ด้วยเหตุนี้ในสมัยนั้นนกแก้ว จึงมี ราคาแพงมาก จึงได้มีการค้าขายนกแก้วทั้งในยุโรปและเอเชีย การที่คนเราชอบเลี้ยง นกแก้วนั้นเห็นจะ เป็นเพราะเหตุ 4 ประการ นกแก้วมีสีสวย รูปร่างงดงาม สามารถพูดเลียนภาษามนุษย์ได้ เลี้ยงง่าย อายุยืน อย่างในเรื่อง Popular Pet Birds ของ R.P.N. Sinha กล่าวว่า นกแก้ว มีอายุยืนมาก อาจอยู่ได้ถึง 70 ปี  Cr.https://sites.google.com/site/jularatnosex/prawati-nkkae

10 เรื่องจริง แมลงสาบสัตว์ที่อึดที่สุดในโลก

เชื่อหรือไม่ ? แมลงสาป อยู่ได้ทุกที่ กินได้ทุกอย่าง แม้กระทั้ง แมลงสาบ ด้วยกันเอง ! (ไม่งั้นคงสูญพันธ์ไปตั้งแต่ 250 ล้านปี ที่แล้วนู่น) หรือ ในกล่องกระดาษที่บรรจุเครื่องดื่มประเภทเบียร์ ที่มีตัวอ่อนของ แมลงสาบ อยู่ในขวดเบียร์เพียงขวดเดียวมากถึง 200 ตัว และยังสามารถพบตามเครื่องไฟฟ้า เป็นจำนวนพัน ๆ ตัว !!!!! (ที่จริงเราเป็นคนกลัวแมลงสาบมาก และตอนทำต้องนั้งดูรูปประกอบไปด้วยคิดดูสิว่า มันทรมาขนาดไหน T-T) แต่ในความกลัวก็มีความสงสัยอยู่ว่า แมลงสาบมาจากไหน? เกิดขึ้นมาได้ยังไง? ทำไมไม่ตายหายไปจากโลกนี้ เหมือนไดโนเสาร์ ? Teen.mthai.com มี 

10 เรื่องจริง แมลงสาบสัตว์ที่อึดที่สุดในโลก มาเฉลยคะ !!!!!

แมลงสาบ คืออะไร

• แมลงชนิดหนึ่ง โดยชื่อภาษาอังกฤษนั้นมีที่มาจากภาษาละติน ส่วนชื่อไทยนั้นคำว่า สาบ หมายถึง กลิ่นเหม็นสาบ เหม็นอับนั่นเอง
• แมลงสาบนั้น โดยทั่วไปที่รู้จักกันดีจะเป็นสายพันธุ์ Periplaneta americana ซึ่งสายพันธุ์นี้มีลำตัวยาวประมาณ 3 เซนติเมตร แมลงสาบอยู่ในวงศ์ Blattidae
• ส่วน แมลงสาบไทย หรือ แมลงสาบ ในสายพันธุ์เอเชียจะอยู่ในวงศ์ Blattella asahinai ซึ่งมีความยาวลำตัวประมาณ 2 เซนติเมตรขึ้นไป
• ความแตกต่างของ แมลงสาบโบราณ กับ แมลงสาบในปัจจุบัน คือช่องออกไข่ที่ปลายช่องท้องของมัน
• มีการค้นพบ ฟอสซิลแมลงสาบที่เป็นยุคปัจจุบัน คือ ” มีรังไข่เหมือนกับปัจจุบันในยุคที่ไดโนเสาร์สูญพันธุ์จากโลกไปแล้ว หรือที่เรียกว่ายุค Mesozoic “
• แมลงสาบกิน ทุกอย่างเป็นอาหาร บางสายพันธุ์สามารถกินไม้ ได้ด้วย
• แมลงสาบ จะปรากฏตัวให้เห็นอยู่ในประเทศที่เป็นเขตเมืองร้อน

เรียบเรียงและข้อมูล teen.mthai.com อ้างอิง toptenthailand.com

เรื่องจริงแมลงสาบ

10. แมลงสาบสัตว์ที่อึดที่สุดในโลก : ไข่แมลงสาบ

แมลงสาบ วางไข่เป็นกลุ่ม กลุ่มละหลายฟอง และจะเชื่อมติดกันเป็นกลุ่มด้วยสารเหนียวมีลักษณะเป็นแคปซูล หรือกระเปาะ รูปร่างเหมือนเมล็ดถั่ว ( ootheca ) รูปร่างลักษณะของแคปซูลจะแตกต่างกับไปไม่แน่นอนแล้วแต่ชนิดของแมลงสาบ แมลงสาบบางชนิดจะนำกระเปาะไข่ติดตัวไปด้วยจนไข่ใกล้จะฟักจึงปล่อยออกจากลำตัว แต่บางชนิดอาจมีการสืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศ (parthenogenesis) ก็ได้

ลักษณะ การวางไข่ของ แมลงสาบ แตกต่างกัน บางชนิดจะวางไข่ตามซอกมุมหรือในดิน หรืออาจจะวางติดกับฝาผนังบ้าน หรือเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ แมลงสาบหนึ่งตัว สามารถวางไข่กี่ฟองในชั่วชีวิตของมัน โดยเฉลี่ยแล้วแมลงสาบมีอายุ 180 วัน มันวางไข่เป็นกระเปาะ กระเปาะละ 30-40 ฟอง โดยชั่วชีวิตของมันจะออกได้ 6-8 ล็อก เมื่อคำนวณดูพบว่าแมลงสาบตัวเมียหนึ่งตัวสามารถกำเนิดลูกถึง 180 – 320 ตลอดชั่วชีวิตของมัน นับว่าเป็น แมลงที่ลูกดกจริงๆ

เรื่องจริงแมลงสาบ

9. แมลงสาบสัตว์ที่อึดที่สุดในโลก : แมลงสาบต้นเหตุทำให้โลกร้อน

ข้อมูลนี้เป็นเรื่องจริง! จากการศึกษาแสดงให้เห็นว่า แมลงสาบ ผายลมออกมาเป็นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ เฉลี่ยทุก 15 นาที (ง่ายๆคือตดทุก15นาที) หลังจากมันตายมันก็ปล่อยก๊าซมีเทนถึง 18 ชั่วโมง และจากสถิติพบว่า การผายลมของแมลง มีมากถึง 20 % ของการปล่อยก๊าซมีเทนทั้งหมดในโลก อั๊ยย่ะ

ด้วยเหตุนี้ทำให้ แมลงสาบจึงถูกขึ้นบัญชีดำว่า “เป็นตัวการใหญ่ที่ทำให้เกิดโลกร้อน อย่างแท้จริง ” (นอกจากนี้ยังมีตัวการอีกชนิดคือปลวก ซึ่งปลวกทุกตัวจะปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ออกมา เพราะการกัดกินไม้ทำให้เกิดก๊าซขึ้นในกระเพาะ มันจึง ผายลมออกมา)

เรื่องจริงแมลงสาบ

8. แมลงสาบสัตว์ที่อึดที่สุดในโลก : ทำไมแมลงสาบตายมันจึงหงายท้อง?

แมลงสาบป่า เป็นอาหารชั้นดีสำหรับนกและสัตว์ตัวเล็กๆ อื่นๆ แต่เมื่อแมลงสาบมาอาศัยบ้านเรานั้น แน่นอนเรากินมันไม่ได้ ดังนั้นการกำจัดแมลงสาบคือการใช้เท้ากระทืบหรือเอาอะ ไรสักอย่างทับให้ไส้แตก และวิธีที่ฮิตที่สุดคือการใช้สารฆ่าแมลงฉีดพ่น แต่คุณเคยสังเกตไหมว่าทำไมเมื่อแมลงสาปโดนสารฆ่าแมลง นี้เข้าไป ทำไมมันจึงหงายท้องก่อนตาย

ความจริงแล้ว แมลงสาบ ในธรรมชาติส่วนน้อยเท่านั้นที่หงายหลังตาย เพราะโดยทั่วไปแมลงสาบมักเป็นอาหารแก่สัตว์ต่างๆ ก่อนที่มันจะตายนั้นเอง แต่ เมื่อแมลงสาบมาอยู่บ้านมนุษย์ แมลงสาบไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่ออาศัยอยู่บนพื้นผิว เรียบๆลื่นๆ และโล่งๆ โครงสร้างร่างกายของมันส่วนใหญ่สร้างมาเพื่ออาศัยอยู่ในพื้นที่ขรุขระ มีเศษวัสดุอย่าง เช่น ใบไม้กิ่งไม้ กระจัดกระจายไปทั่ว เมื่อมันมาอาศัยอยู่ในบ้าน ซึ่งมีแต่พื้นเรียบๆลื่นๆ และโล่งๆ ก็จะทำให้มันมีโอกาสมากที่จะพลิกกลับลำตัวไม่ได้ เมื่อเผอิญหงายท้องไป บ้านใครที่สะอาดๆ แมลงสาบมีโอกาสจะตายเองมากกว่า

ส่วนกรณีที่ว่าทำไม แมลงสาป โดนสารฆ่าแมลงนี้เข้าไป ทำไมมันจึงหงายท้องก่อนตาย เนื่องด้วยสารฆ่าแมลงส่งผลผลต่อระบบประสาทของแมลงสาบ โดยไปยับยั้งการทำงานของเอนไซม์ Cholinesterase เอนไซม์ชนิดนี้เป็นเอนไซม์ที่มีหน้าที่สลาย Acetylcholine (ACh) ซึ่งเป็นสารสื่อประสาท เมื่อเอนไซม์ไม่ทำงาน มี ACh มากเกินไป จะทำให้กล้ามเนื้อเกิดอาการอัมพาต ขาของแมลงสาบจะงอเข้าหากัน เกิดเป็นความไม่สมดุล และทำให้แมลงสาบหงายท้องตายนั้นเอง

เรื่องจริงแมลงสาบ

7. แมลงสาบสัตว์ที่อึดที่สุดในโลก : แมลงสาบอินเตอร์

คำว่า แมลงสาบ มาจากภาษาสเปนคำว่า Cucaracha ส่วนภาษาอังกฤษแรกเริ่ม(ปี 1624) เขียนว่า Cacarootch แต่กระนั้นแมลงสาปนั้นมีอยู่ทั่วโลก ทุกทวีป ทั่วประเทศ จึงไม่น่าแปลกที่มันมีคำเรียกหลายภาษา เช่น ภาษาดัตซ์: kakkerlak m ,ฮิบรู:(jook) , ญี่ปุ่น: (gokiburi), มองโกเลีย: (joom), รัสเซีย: (tarakan), สวีเดน: kackerlacka, ตุรกี: hamam , อูดุ(Urdu)เป็นภาษาของชาวปากีสถานและอินเดียเหนือ:

เรื่องจริงแมลงสาบ

6. แมลงสาบสัตว์ที่อึดที่สุดในโลก : เสียงของ แมลงสาบมาดากัสการ์

แมลงสาบ ไม่ใช่ทุกพันธุ์ที่จะบินได้ เช่น แมลงสาบมาดากัสการ์ เป็นแมลงสาบที่ใหญ่ที่สุด ในบรรดาแมลงสาบด้วยกัน ชื่อสามัญว่า “ Madagascan Giant Hissing Cockroach ” ที่มาของชื่อเนื่องจากมันชอบร้องเสียงดังในระหว่างการผสมพันธุ์ และเมื่อมันถูกรบกวน หรือต้องการสื่อสารกับพวกให้รู้ถึงอันตราย อย่าง ที่บอกคือความสามารถพิเศษ แมลงสาบมาดากัสการ์ คือเสียง โดยตัวเต็มวัยของทั้งสองเพศและตัวอ่อนในระยะหลังสามา รถทำเสียงได้ เสียงนั้นคล้ายเสียงขู่ของงู (hissing sound) อวัยวะที่ให้กำเนิดเสียงของแมลงสาบชนิดนี้อยู่ที่รูหายใจ (spiracle) จากด้านข้างของท้องปล้องที่ 4 ทั้งสองข้าง แมลงสาบยักษ์ทำเสียงเพื่อใช้ในการเกี้ยวพาราสีก่อนผสมพันธุ์ แมลงสาบ เพศผู้อาจใช้เสียงขู่เพื่อไล่ตัวผู้อื่นๆเพื่อแย่งตัวเมีย นอกจากนี้เสียงขู่ยังใช้สำหรับป้องกันตัวเองจากศัตรูธรรมชาติ

เรื่องจริงแมลงสาบ

5. แมลงสาบสัตว์ที่อึดที่สุดในโลก : แมลงสาปหัวขาด

ด้วย ลักษณะโครงสร้างของแมลงสาบ ทำให้มันค่อนข้างทนทานกับแรงกระแทกและอื่นๆอีกมากมาย บางครั้งก็เอาของหนักวางทับมัน มันก็ไม่ตาย และที่อึดยิ่งกว่านั้น คือ หัวขาดแล้วยังมีชีวิตอยู่ได้เป็นอาทิตย์ ซึ่งน่าแปลกมากทำไมแมลงสาปโดนตัดหัวแล้วไม่ตาย แต่ในขณะที่มนุษย์โดนตัดหัวถึงตาย

นักวิทยาศาสตร์ได้ให้คำอธิบายเปรียบเทียบระหว่างคนและแมลงสาปโดนตัดหัวว่า “คนเรานั้นเมื่อโดนตัดหัวจะเสียชีวิตทุกรายเพราะเสียเลือดแรงดันเลือดต่ำลง ทำให้ไม่สามารถส่งออกซิเจนและสารอาหารเดินทางไปเลี้ยงเนื้อเยื่อในส่วนต่างๆ ของร่างกายได้ อีกประการหนึ่ง คนหายใจทางปากและจมูก มีสมองทำหน้าที่ควบคุมการทำงานที่สำคัญ เมื่อไม่มีศีรษะระบบหายใจก็หยุดทำงาน และไม่มีช่องทางสำหรับอาหารเข้าสู่ร่างกาย แต่ระบบร่างกายของแมลงสาบ ไม่ได้เป็นอย่างนั้น

• แมลงสาบไม่มีแรงดันโลหิตเหมือนคน มันไม่มีเครือข่ายเส้นเลือด หรือเส้นเลือดฝอยเพื่อช่วยให้เลือดไหลเวียน
• แมลงสาบใช้ระบบเส้นเลือดไหลเวียนแบบเปิด ซึ่งใช้มีแรงดันโลหิตน้อยมาก
• หลังจากแมลงสาบถูกตัดหัวขาดแล้ว แผลที่คอจะสมานอย่างรวดเร็ว ทำให้เลือดไม่ไหลทะลักออกจนตาย
• แมลงสาบยังหายใจผ่านทางท่อหายใจขนาดเล็กที่อยู่ตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย ไม่จำเป็นต้องใช้สมองควบคุมการหายใจ และเลือดไม่ได้เป็นตัวลำเลียงออกซิเจนไปทั่วร่างกายแต่เนื้อเยื่อต่อตรงเข้ากับท่อหายใจโดยตรง
• แมลงสาบ ยังเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า สัตว์เลือดเย็น หมายความว่า กินอาหารน้อยกว่ามนุษย์ ดังนั้น ถ้ามันได้กินอาหารสักมื้อ มันสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้หลายสัปดาห์ ตราบใดที่มันไม่ถูกสัตว์นักล่าสวาปาม แค่มันทำตัวนิ่งเฉย ไม่เดินเพ่นพ่านให้ติดเชื้อรา แบคทีเรีย หรือไวรัส มาปลิดชีพ
• นอกจากนี้ อวัยวะแต่ละส่วนของแมลงสาบยังมีกลุ่มเนื้อเยื่อประสาทเฉพาะของตัวเอง คอยตอบสนองระบบประสาทพื้นฐาน ถึงจะไม่มีสมองร่างกายของมันยังทำงานพื้นๆ ได้ เช่น ยืน และขยับตัวได้เมื่อถูกแตะ และไม่ใช่แต่ลำตัวเท่านั้นที่แสดงปฏิกิริยาตอบสนองได้แม้แต่หัวที่ขาดกระเด็นออกมาจากร่างกาย ยังสามารถขยับหนวดไปมาได้หลายชั่วโมงจนกว่าพลังงานหมด
• หรือถ้าเอาสารอาหารป้อนแล้วไปเลี้ยงในตู้เย็น หัวแมลงสาบยังขยับได้อีกนาน

เรื่องจริงแมลงสาบ

4. แมลงสาบสัตว์ที่อึดที่สุดในโลก : แมลงสาบ ตัวการโรคภูมิแพ้

แมลงสาบ เป็นตัวก่อโรคสำคัญหนึ่งของมนุษย์ คือโรคภูมิแพ้ โดยแมลงสาบจะปล่อยสาร คัดหลั่งจากตัว ไม่ว่าจะเป็นอึ หรือ อะไรก็ตามที่อยู่บนตัวมัน เป็น Allergen(สารก่อภูมิแพ้)ชั้นดี ดังนั้น เด็กที่อยู่บ้านสกปรกก็อาจจะเป็นภูมิแพ้ได้ง่าย ซึ่งภูมิแพ้นี้ถ้าเป็นเรื้อรัง จะมีโอกาสพัฒนาไปสู่การเป็นโรคหอบหืดได้ แทบไม่น่าเชื่อเลยว่าปัจจุบันมี ผู้ป่วยโรคแพ้แมลงสาบ (Cockroach allery) มากขึ้นเรื่อยๆ โดยพบอัตราการเกิดโรคสูงเป็นอันดับสองรองจากโรคแพ้ไร ฝุ่น (แพ้ไรฝุ่นประมาณ 60% , แมลงสาบ 40%)

อาการที่พบในผู้แพ้แมลงสาบ คือ หายใจไม่สะดวกหรือจับหืด (asthma) อันเนื่องมาจากการสูดดมสารแพ้ (cockroach allergens) เข้าไป ปัจจุบันนักวิจัยให้การยอมรับว่าแมลงสาบสามารถก่อให้ เกิดโรคภูมิแพ้ เช่น โรคหอบหืด และโรคแพ้อากาศ (rhinitis)

เรื่องจริงแมลงสาบ

3. แมลงสาปเจ้าแห่งความเร็ว

มี การวิจัยแสดงให้เห็นว่าความเร็วที่สุดของแมลงสาบพันธุ์อเมริกันมีความเร็ว เฉลี่ย 2.0 ไมล์ต่อชั่วโมง(75 เซนติเมตรต่อวินาที) ซึ่งหากเปลี่ยนเทียบกับสัตว์ใหญ่สักตัวละก็ มีวิ่งเร็วพอๆ กับเสือชีตาห์!! ( 110-120 กิโลเมตรต่อชั่วโมง) ด้วยโครงสร้างที่เบา อีกทั้งสรีระที่แบนๆ ทำให้มันกระจายน้ำหนักได้ดี

ดังนั้นเราจึงเห็นมันวิ่งเร็วมากจนตบแทบไม่ทัน แต่กระนั้นมันก็ชอบหลงทิศหลงทาง ต้องใช้หนวดและตาในการคลำหาเส้นทาง และมันจะปล่อยสารไว้ตามทางที่มันเดินเพื่อจะได้กลับไปที่เดิมได้เร็ว ดังนั้นจึงไม่แปลกใจแต่อย่างใดหากเราจะเหยียบแมลงสาบ แล้วพบว่าแมลงสาบจะวิ่ง สะเปะสะปะ

เรื่องจริงแมลงสาบ

2. แมลงสาบสัตว์ที่อึดที่สุดในโลก : แมลงสาบผู้รอดชีวิตจากสงครามนิวเคลียร์

แมลงสาบ มีชื่อเสียงมานานแล้วว่า เป็นสิ่งมีชีวิตที่ทนทายาด และมีการยืนกรานแล้วว่าแมลงสาบเป็นสิ่งมีชีวิตที่รอด ชีวิตจากระเบิด นิวเคลียร์แน่นอน แต่กระนั้นเราก็ไม่สามารถหาหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ได้ เลยว่าทำไมถึงเป็นเช่น นั้น บางทีอาจเป็นเพราะเซลล์ของแมลงสาบอาจสามารถฆ่ารังสีที่เป็นตัวก่อมะเร็ง, หรืออาจเป็นเพราะมันสามารถทนอยู่กับสภาพกัมมันตรังสี ได้ชั่วระยะเวลาหนึ่งได้

เรื่องจริงแมลงสาบ

1. แมลงสาบสัตว์ที่อึดที่สุดในโลก : แมลงสาบซอมบี้

Emerald roach wasp มีชื่อไทยว่า ต่อสาบมรกต หรือ ต่อมณีรัตน์ เป็นต่อชนิดหนึ่งพบได้ในแถบ แอฟริกา อินเดียและหมู่เกาะแปซิฟิก มันจะแสวงหาแมลงซักตัวเพื่อเป็นที่พักตัวอ่อนให้กับมัน โดยเหยื่อที่มันชอบคือ แมลงสาบ แม้แมลงสาบมันจะมีขนาดใหญ่กว่าตัวมันหลายช่วงตัวก็ตาม

• แต่มันก็จะเข้าไปโจมตีโดยการต่อยแล้วปล่อยสารพิษประสาทที่ชื่อOctopamine ให้แมลงสาบ ส่งผลให้แมลงสาบเป็นอัมพาตแต่ไม่สามารถจะเดินได้ด้วยตัวเอง
• จากนั้นต่อจะสามารถบังคับหนวดของแมลงสาบให้เดินตามมันไปยังรังของมันได้ตามต้องการอย่างว่าง่าย(คล้ายจูงหมากลับบ้าน)
• เมื่อเข้ารังแล้วปล่อยไข่ไว้ในตัวมันแล้วมันก็จะเด็ดกินหนวดของเหยื่อของมัน (อ๊ะ! เหยื่อยังไม่ตายนะ)
• จากนั้นมันก็จะฝัง แมลงสาบ ไว้เพื่อเป็นอาหารให้ลูกมัน
• เมื่อลูกฟักจากไข่ ก็จะเริ่มกินอาหารก็คือเนื้อแมลงสาบ
• ซึ่งขณะนั้น แมลงสาบ ไม่ สามารถทำอะไรได้(แต่ดิ้นได้) ก็จะทรมานกับการถูกกินทั้งเป็นและเป็นอาหารจนตัวอ่อนโตขึ้น
• แมลงสาบ ก็จะเหลือแต่ซากแล้วล่ะ แล้วตัวเต็มวัยก็จะไปหาแหล่งผสมพันธุ์ แล้วมาปล่อยไข่ไว้ต่อไป

 : juniperz

Cr.http://teen.mthai.com/variety/58515.html

10 อันดับ ปลาที่น่ากลัวที่สุดในโลก

สุดโหด ปลาที่น่ากลัวที่สุดในโลก

ปลาที่น่ากลัวที่สุดในโลก อันดับที่10 Great white shark

ฉลามขาว ยังคงเป็นสัตว์ที่มนุษย์ยังคงหวาดกลัวมันจนถึงปัจจุบัน เนื่องจากเรา สามารถพบเห็นมันตามแถบทะเลชายฝั่งเกือบทั่วทุกมุมโลก ด้วยขนาดตัวที่ค่อนข้างใหญ่ และมีความยาวประมาณ 6 เมตร น้ำหนักประมาณ 2250 กิโลกรัม  ปลาฉลามขาว เป็นสัตว์กินเนื้อ เหยื่อที่มันเลือกจะล่ามีปลา (รวมทั้งปลากระเบนและ
ฉลามที่ตัวเล็กกว่า) ปลาโลมา แมวน้ำ สิงโตทะเล เต่าทะเล และเต่าตะหนุ ทั้งยังมีชื่อ ในเรื่องกินไม่เลือก แม้กระทั่งของที่กินไม่ได้อย่างกระป๋อง ทุ่มลอยน้ำ และฉลามขาว มีจมูกที่ไวต่อกลิ่นเลือดเป็นอย่างมาก เพราะฉลามขาวสามารถได้กลิ่นเลือดเพียง 1 หยดที่อยู่ไกลออกไปถึง 3 กิโลเมตรได้…

ปลาที่น่ากลัวที่สุดในโลก อันดับ9 Frilled shark

Frilled shark เป็นฉลามในสกุล Chlamydoselachus มีชื่อเรียกทางวิทยาศาสตร์ ว่า Chlamydoselachus anguineus เดิมคิดว่าสูญพันธุ์ไปแล้ว แต่มีรายงานพบใน หลายพื้นที่ รวมถึงในเขตน่านน้ำญี่ปุ่น ทำให้กลายเป็น “ฟอสซิลมีชีวิต” อีกชนิดหนึ่ง ที่ยังคงมีชีวิตเหลือรอดในยุคครีเทเชียส จนกระทั่งปัจจุบัน หน้าตาของฉลามชนิดนี้แตกต่างจากฉลามที่เรารู้จักกันทั่วไป เพราะคล้ายกับปลาไหล สีน้ำตาลหรือสีเทามากกว่า แต่การมีช่องเหงือก 6 คู่ เป็นจุดที่ยืนยันว่ามันคือฉลาม ตัวเต็มวัยยาวได้ถึง 6.5 ฟุต ส่วนตัวที่พบล่าสุดยาว 5.3 ฟุต

ปลาที่น่ากลัวที่สุดในโลก อันดับที่8 Wolf Fish

ปลาหมาป่า หรือ หมาป่าทะเล โดยมักอาศัยหลบ ซ่อนตามโขดหินปลาหมาป่าเป็นปลาที่มีหัวค่อนข้างใหญ่ มีปากขนาดใหญ่และฟัน แหลมคม ฟันนี้ใช้สำหรับแทะเพื่อกินเม่นทะเลเป็นอาหาร (สัตว์น้ำจำพวกที่มีเปลือก เป็นอาหารหลักของมัน) พวกมันสามารถมีขนาดใหญ่ถึง 20 กิโลกรัม และสามารถยาว ถึง 150 เซนติเมตร

ปลาที่น่ากลัวที่สุดในโลก อันดับที่7 Goliath Tigerfish

ปลา Tiger Fish เป็นปลาน้ำจืดกลุ่ม Characin(กลุ่มเดียวกับ ปลาปิรันย่า ) ที่มีขนาดใหญ่ มักอาศัยใน แม่น้ำ Lualaba และทะเลสาป Tanganyika ประเทศคองโก ขนาดใหญ่สุด มี น้ำหนักถึง 80 ปอนด์ ที่เรียกว่า “ ปลาเสือ ” ก็เพราะ ก็อันเนื่องมาจากข้อมูลพฤติกรรม ของมันที่เป็นนักล่ามาแต่กำเนิด บวกกับเขี้ยวของมันและด้วยรูปร่างของมันคล้าย ตอร์ปิโด

ปลาที่น่ากลัวที่สุดในโลก อันดับที่6 cookiecutter shark

ฉลามคุกกี้คัตเตอร์ หรือ cigar shark ชื่อออกน่ารัก แต่นิสัยมันไม่น่ารักเลยนะ มันเป็นปลาฉลามอีกพันธุ์ที่หายาก อาศัยน้ำลึก 500 ฟุต มีขนาดเล็กขนาดเท่าซิการ์ เท่านั้น แต่พิษสงมันเหลือร้ายทำให้มันล่าเหยื่อขนาดใหญ่อย่างวาฬและโลมาเป็น อาหารได้สบายๆ โดย ฉลามคุกกี้คัตเตอร์ นั้นมีเทคนิคซุ่มโจมตีที่ใช้ประโยชน์จากการ เรืองแสงในตัวเหมือนกับผี

ปลาที่น่ากลัวที่สุดในโลก อันดับที่5 แฮคฟีช (hagfish)

แฮคฟีช (hagfish) รูปร่างเหมือนทากหรือปลิงแต่ความจริงแล้วเป็นปลา เป็นปลา ไม่มีขากรรไกรที่อาศัยอยู่ในทะเล โดยการกินปลาตาย หรือใกล้ตายรวมทั้งสัตว์ไม่ มีกระดูกสันหลังที่มีลำตัวอ่อนนุ่ม กลุ่มหนอนปล้อง มอลลัสและครัสเตเชียน ดังนั้น แฮคพีช จึงไม่เป็นปาราสิต และไม่ได้เป็นสัตว์ล่าเหยื่อ แต่ค่อนมาทางกินซากสัตว์ มากว่า แฮคฟีชมีประมาณ 32 ชนิด ชนิดที่รู้จักกันดีในอเมริกาเหนือ ในมหาสมุทร แอตแลนติก

ปลาที่น่ากลัวที่สุดในโลก อันดับที่4 Basking Shark ยักษ์ใหญ่ผู้ใจดีแห่งท้องทะเลใหญ่ เป็นอันดับสองรองจากฉลามวาฬ

ฉลามบาสกิ้น ความจริงยังมีฉลามอีกมากควรติดอันดับ เช่น ฉลามยักษ์เมกาโลดอน ( Megalodon Sharkหรือฉลามเมกาเมาทธ์ ( MegaMouth ) แต่ดูเหมือนว่า ฉลามบาสกิ้น จะดูโดดเด่นที่สุดในอันดับของเรา โดยฉลามชนิดนี้เป็น ยักษ์ใหญ่ผู้ใจดีแห่งท้องทะเลใหญ่ เป็นอันดับสองรองจากฉลามวาฬ ยาวประมาณ 12.27 เมตร หนักกว่า 19 ตัน มีรายงานการพบปลาขนาดใหญ่ที่นอร์เวย์วัดได้ยาว 12 เมตร มีปากขนาดใหญ่ แต่กินแพลงตอนเป็นอาหารโดยปากของมันจะเหมือนตัวกรองที่สามารถดูดน้ำเข้าปาก ได้ 2000 ตันต่อชั่วโมง

ปลาที่น่ากลัวที่สุดในโลก อันดับที่3 Blob Fish

ปลาบร็อบ ถูกพบในระดับความลึกที่มีแรงดันมากกว่าปกติ ถึง 12 เท่าทำให้ถุงลมขาดประสิทธิภาพ เพื่อที่ปลา สามารถลอยตัวได้ ( ที่รู้จักกันในชื่อ “กระเพาะปลา”
มีหน้าที่ เก็บกักอากาศ หรือปล่อยอากาศออกเพื่อประโยชน์ในการลอยตัว หรือดำน้ำ ) ปลาจึงมีเนื้อที่มีลักษณะเป็นวุ้น มีความหนาแน่น น้อยกว่าน้ำเล็กน้อย เพื่อให้สามารถ ลอยตัวเหนือพื้นทะเล โดยใช้พลังงานน้อยที่สุดในการลอยตัว และว่ายน้ำ จึงทำให้ ปลาบร็อบ ไม่จำเป็นต้องมีกล้ามเนื้อ และข้อดีอย่างแรกก็คือมันสามารถทิ้งตัวลงมา จับเหยื่อจากด้านบนจึงเป็นการดีกว่าจะเข้า จู่โจมจากด้านหน้าที่อาจจะได้รับอันตราย จากการที่เหยื่อต่อสู้

ปลาที่น่ากลัวที่สุดในโลก อันดับที่2 Lamprey

ปลาแลมเพรย์เป็นปลาไหลชนิดหนึ่ง ลำตัวด้านหลังมักจะเป็นสีดำ มีครีบหลังและครีบหาง แต่ไม่มีครีบคู่ ไม่มีเกล็ด ปากจะอยู่ค่อนลงมาทางด้านท้อง มีลักษณะคล้าย แว่นใช้สำหรับดูด ปากกลมซึ่งไม่จำเป็นต้องมีกล้ามเนื้อขนาดใหญ่ขึ้นมาบังคับขากรรไกรให้อ้าและหุบแบบปัจจุบัน พวกมันต้องการเพียงปากที่มีตะขอสำหรับเกาะเหยื่อเพื่อดูดเลือดสัตว์อื่นเป็นอาหาร และดำรงชีพเป็นปรสิตเมื่อดูดเลือดของเหยื่อจน ตัวเหยื่อแห้งก็จะปล่อยแล้วหาเหยื่อใหม่

ปลาที่น่ากลัวที่สุดในโลก อันดับที่1 Fanfin Seadevil

ปลาปีศาจ ครีบพัด (Fanfin Seadevil) หรือ Caulophryne jordani เป็น ปลาน้ำลึก ในตระกูล Anglerfish ปลาปลาปีศาจ ครีบพัด ( Fanfin Seadevil ) มีสี่งที่แปลก และ โดดเด่นกว่า ปลาในตระกูล Anglerfish ทั่วไปคือ พวกมันไม่มีหงอนเรืองแสงบนหัว ที่ใช้สำหรับล่อเหยื่อในที่มืด และทั่วทั้งร่างมีครีบยาว คล้ายพัด เช่นเดียวกับปลาใน ตระกูล Anglerfish เพศผู้มีขนาดเล็กกว่ามากเพศเมีย เพศผู้เมื่อโตเต็มที่จะมีขนาด เพียง 0.5 นิ้ว (1.27 เซ็นติเมตร) ส่วนเพศเมียจะมีขนาดใหญ่ได้ถึง 10 นิ้ว (25 เซ็นติเมตร ความยาวไม่รวมหนวด) การที่เพศผู้มีขนาดเล็ก และเพศเมีย มีขนาด ใหญ่นั้นเกิดจากอุปนิสัยที่ เมื่อตัวผู้พบ ตัวเมีย ตัวผู้จะเกาะติดตัวเมียด้วยปาก ทำตัว เหมือนกาฝาก โดยดูดเลือดของตัวเมียเป็นอาหาร และเมื่อนานวันตัวผู้จะศูนย์เสีย การมองเห็น และประสาทสัมผัสต่างไป และหลอมรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของตัวเมีย

Cr.http://teen.mthai.com/variety/56657.html